Kazimierski Park Krajobrazowy - Płaskowyż Nałęczowski i Równina Bełżycka

W południowo zachodniej części Wyżyny Lubelskiej, Równiny Radomskiej i w Dolinie Środkowej Wisły na powierzchni 136 km2, znajduje się jeden z najciekawszych Parków Krajobrazowych zwany Kazimierskim. Usytuowany został na podłożu lessowym, w pięciu subregionach. Podłoże takie jest niezwykle podatne na erozje, w wyniku czego Park ulega ciągłym przemianom. Regiony, na których znajduje się Kazimierski Park Krajobrazowy, to:

• Płaskowyż Nałęczowski, niegdyś mocno zalesiony. Dziś drzewa występują na zboczach potężnej sieci wąwozów osiągających łączną długość 11 km.
• Równina Bełżycka, mniej urozmaicona poprzez rzeźbę terenu, podłoże lessowe pojawia się dopiero na pograniczu Kotliny Chodelskiej. Jej równinny charakter, tworzy podłoże węglanowe. Przestrzeń mocno żyzna i pokryta lasami z dopływami Wisły i Chodelki.

W granicach Kazimierskiego Parku Krajobrazowego znajdują się rezerwaty przyrody szczególnie objęte ochroną. Jednym z nich, to faunistyczny rezerwat chroniący rzadkie gatunki ptaków, Krowia Wyspa. Inny rezerwat chroniący dziedzictwo i wyjątkowość geologiczną tego miejsca to Skarpa Dobrska. Po korekcie granic Parku w ten wyjątkowo chroniony obszar został włączony, usytuowany w Dolinie Wisły, rezerwat Łęg na Kępie. Chroni on rzadką florę pozostałości lasu lessowego.

W samym centrum Parku znajduje się wyjątkowo bogate kulturowo miasteczko Kazimierz Dolny. Architektoniczna wartość tego miasta ma rangę ogólnoświatową. Na wyjątkową uwagę zasługują ruiny zamku Kazimierza Wielkiego, Kościół farny z XVI w., klasztor O. Franciszkanów oraz kilka ciekawych kamieniczek. Ze względu na swój niepowtarzalny koloryt Kazimierz Dolny odwiedzają cała rzesze turystów.

Poza Kazimierzem na uwagę zasługują inne okoliczne zabytki: Zamek Firlejów z XVIw. w Janowie, zespół budynków sanatoryjnych w Nałęczowie, barokowo-klasyczny Kościół w Górze Puławskiej oraz inne obiekty architektoniczne regionu.